Λίτσας, Δημήτριος

(Σπέτσες 1883 – Αλεξάνδρεια 1952). Ζωγράφος. Θεωρείται ο κορυφαίος ζωγράφος που ανέδειξε ο ελληνισμός της Αιγύπτου, μετά τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, έζησε για ένα διάστημα στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια (1914), όπου έζησε έως το τέλος της ζωής του. Ο Λ. ζωγράφιζε αρχικά με ακαδημαϊκή τεχνοτροπία, έπειτα όμως προσχώρησε στον ιμπρεσιονισμό και αργότερα ακολούθησε τελείως προσωπικούς δρόμους. Διακρίθηκε ιδιαίτερα ως ζωγράφος του αιγυπτιακού τοπίου. Σημαντική επίδραση στην τέχνη του άσκησε ένα ταξίδι του στο Παρίσι (1929), από το οποίο γύρισε ζωγραφίζοντας έναν υπερρεαλιστικό κόσμο, όχι αφηρημένο, αλλά πειθαρχημένο στα κελεύσματα μιας τελείως προσωπικής ζωγραφικής πραγματικότητας. Έως τον θάνατό του δεν έπαψε να αναζητεί και να πειραματίζεται, επειδή –όπως διακήρυττε– «φτασμένος θα πει τελειωμένος, που δεν έχει να προσθέσει τίποτα το νέο». Για την ελληνική ζωγραφική στην Αίγυπτο υπήρξε ένα κεφάλαιο ανάλογο με εκείνο του Κωνσταντίνου Καβάφη στη λογοτεχνία. Ο Λ. δεν ήταν απλώς ένας τοπιογράφος, αλλά θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους της εποχής του.